از اين ويراستاري گذشتيم ولي جاي آقاي خلخالي خالي!

اگر به سنت زشت و غيراخلاقي اين چند ساله كه بين برخي سايت‌ها مرسوم است، «خبرگزاري» انتخاب بعد از انتشار اين يادداشتِ من، در خبرش دست نبرد و شهامت پذيرش اشتباهاتش را داشته‌باشد، مي‌توانيد بيش از 100 غلط فاحش املايي و ويرايشي را از اين مصاحبه (كه اتفاقا بسيار خواندني هم هست) پيدا كنيد. به عنوان نمونه، بدون هيچ تغييري بخشي از مطلب را عيناً كپي پيست مي كنم. تاكيدها و پرانتزها از من است:

«آنچه كه حقير خود شاهد آن بودم بسيار بيان كننده (؟)است. در زندان كمتيه كه اكنون بصورت (به صورت) موزه درآمده عكس بيش از 60 نفر از كساني كه در سالهاي 50 تا 55 در زير شكنجه به شهادت رسيدند روي ديوار نصب شده است. از فرط ضربات كابل شكنجه بر كف پاي محمد حنيف نژادكه زير شكنجه به شهادت رسيد، گوشت كف پاي او ريخته بود و ديگر جايي براي زدن شلاق نداشت. پاي چندين زنداني در اثر ضربات شلاق و عدم بهبود زخم از جمله محمد دزياني قطع شده بود. محمد دزياني از دوستان بنده و دانشجوي حقوق دانشگاه تهران بود و بعد از قطع پا توسط ماموران به قتل رسيد.زيرا ميخواستند فرستادگان عف (عفو) بين الملل (بين‌الملل) كه در سال 56 از زندانها بازديد بعلم (به‌عمل) آوردند، اورا نبينند. دهها شهيد شكنجه شده ديگر (براي فهم اين جمله، دست كم يك "ي" و يك"،" واجب عيني بود!) از مجاهدين و فدائيان و دانشجويان دانشگاهها و شهداي كارگر و غيره ياد‌آور سالهاي خونين مبارزه قبل از انقلاب بود. از اتاق شكنجه و سلولهاي زندان كميته هميشه بوي خون و ادرار به مشام ميرسيد. ظرف غذاي ما در زندان كميته يك كاسه مسي براي چهار نفر بود كه با دستهاي خون آلود بدون قاشق از آن غذا ميخوريم . (نقطه يا ويرگول بايد به كلمه قبل بچسبد و بعد فاصله بيايد، اين نكته ويرايش كه بايد براي دبير يا اديتور يك «خبرگزاري» بديهي باشد، در بسياري از جاها لحاظ نشده!) خوب است اكنون اعتراض كنندگان به اعدامهاي آقاي خلخالي از زندان كميته كه به موزه عبرت تبديل شده ديدار كنند و سپس در خصوص محاكمات و اعدامها نظر بدهند.درحال حاضر كسي كه زندان كميته را ميبيند دچار وحشت ميشود. تنها درزندان شماره يك قصر، 8 بند وجود داشت كه زندانيان محكوم بيش از 4 سال تا ابد در آن نگهداري ميشدند و در هر بند حدود 500 نفر در بدترين شرايط بهداشتي بسر ميبرديم. سفر (صفر؟) قهرمانيان بيش از 32 سال در زندان بود.محكومين بند 6 زندان يك اغلب دهسال به بالا و ابد بودند. بند 2 و 3 ما بوديم كه 4 و 5 سال محكوميت داشتيم. پليس حتي از تحويل سبزي خوردن ملاقاتيها به داخل بند خودداري ميكرد . در يكي از حجومهاي (هجوم‌هاي) پليس به ملاقاتي ها مادر يكي از زندانيان بنام شريعتي بضرب باتون گارد زندان بقتل رسيد. بعلت كمبود هاي (فاصله بين كمبود وها نادرست است) بهداشتي و پزشكي و درماني اغلب زندانيان دچار نقض عضو و بيماريهاي مزمن شده بودند كه بعدا بعنوان جانباز تلقي شدند. دربهار (بايد بين در و بهار فاصله مي‌بود)سال 54 تعداد 9 نفر از زندانيان با سابقه از جمله بيژن جزني،‌مصطفي جوان خوشدل و كاظم ذوالانوار را به اتهام تلاش براي فرار از زندان در زندان اوين دست بسته تيرباران كردند. بدرفتاري پليس و مامورين با زندانيان را نميتوان بوصف (به وصف) كشيد. از هر ده حوله كه براي ملاقاتيها ميآوردند يك حوله را بداخل بند تحويل ميدادند و (كه) آنرا پاره ميكرديم وهركس از يك تكه از آن استفاده ميكرد. هر ازچند گاهي(از چندگاهي) گارد زندان به بهانه بازرسي از داخل بندها به زندان حمله ور ميشد (حمله‌ور مي‌شد)و دهها كتاب و لباس و وسائل ديگر را با خود ميبردند و بسياري از لباسها و وسائل زير چكمه گارد زندان پاره ميشدو ازبين ميرفت. هزاران نفر زنداني تنها چند رمان و كتابهاي داستان در اختيار داشتندو طبيعتا محروم ازرفتن به كتابخانه زندان قصر بوديم.»

توضيحات:
1- اصولا در بسياري از جاها متن از طرف مصاحبه‌كننده يا دبير مربوطه بد تنظيم شده و خواندن آن مشكل است. از اين‌ها گذشتيم.
2- همچنين از بكار نبردن يا نادرست به‌كاربردن علائم سجاوندي در اين متن، كه مي‌توانستند براي خواننده راهگشا باشند و معمولا از طرف نويسنده ها و ويرايشگرها ناديده گرفته‌مي‌شوند، هم گذشتيم!