باران در دهان نیمه باز

نیمه پنهان خودم، بازی وبلاگی شب چله

با اینکه امروز هزار کار و گرفتاری دارم و صبح با خودم عهد کرده بودم که فقط به کارهای رسمی‌ام برسم، ولی مگر می شود خواسته دوستان را اجابت نکرد؟ آن‌هم پارسامَرد وبلاگستان که از شدت صائبیِ رای، هیچ بعید نیست که مستجاب‌الدعوه باشد و به یک هویش نه از دبش خبر ماند نه از دبش‌نشان!

خلاصه اینکه آقا پارسای ما به دعوت سلمان خان، آن اول بلاگر پارسی زبان، به مناسبت شب چلگی، ۵ ویژگی خودش را نوشته و بعد هم ۵ نفر را فهرست کرده که آنها هم چنین کنند، یکی‌اش هم من. این هم چند ویژگی شخصی و خصوصی من، که امیدوارم مورد سواستفاده قرار نگیرند:

۱- من تا ۱۷،۱۸ سالگی به شدت چاق بودم. به طوری که وقتی مدرسه راهنمایی می‌رفتم و به مناسبت نقشی که در گروه تئاتر مدرسه داشتم، قرار شد راحت روی صندلی بنشینم و این پایم را روی آن پایم بیندازم، نتوانستم (از بس ران‌هام چاق بودند!) بعدا یک رژیم من درآوردی، همراه با ورزش سنگین را شروع کردم و آنقدر لاغر شدم که وقتی بعد از چند ماه یکی از همسایه‌ها من را در خیابان دید، نشناخت! از آن به بعد هیچ وقت نگذاشتم خیلی چاق بشوم.

۲- به شدت از سوسک و ارتفاع می ترسم. اگر شما یک مامور امنیتی هستید و روزگاری قرار شد من چیزی را بگویم یا امضا کنم، با بالا بردن من تا ارتفاع ۱۵ متری، می توانید اعترافات من‌ در مورد همکاری با CIA را خیلی راحت و بدون درد و خونریزی بدست آورید!

۳- تا به حال سر هیچ‌کاری یک سال نبوده‌ام. طولانی ترین کاری که داشتم، کار در روابط عمومی یک شرکت دولتی بود که دقیقا سر ۳۶۴ روز تمام شد.

۴- از کارِ خانه متنفرم اما از دریل‌کاری خوشم می‌آید. ضمنا پیراهن مردانه را خوب اوتو می‌کنم.(این جمله آخری را با لهجه مشهدی نخوانید که بنده مسوول آن نخواهم بود!)

۵- با حضرت عیال، سر تمرین نمایش "خواستگاری" گروه نمایش دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی، آشنا شدم. دفعه بعد که بعد از نامزدی، سر تمرین آن گروه رفتیم؛ داشتند "پرومته آ در زنجیر" را تمرین می کردند.

و این هم پنج نفری که دوست دارم ۵ ویژگی شان را از وبلاگ خودشان بخوانم:

داریوش محمدپور، گیتی صفرزاده، ناصر خالدیان، رویا صدر، ریتا اصغرپور

یک پیام خصوصی

اگه میخوای به این حال و روز نیفتی، اینقدر به جلبک‌های دریایی فکر نکن… بجاش یه کم ورزش کن.

کمک-کمک نکن!

این‌که اصلاح‌طلب‌ها نمی‌خواهند نتیجه این انتخابات را -که در مجموع رای به اصلاح طلبی و میانه روی، و یک نه بزرگ به احمدی‌نژادی ها بود- قبول کنند، به خودشان مربوط است. اما اینکه حضرات دائم انتخابات را زیر سوال می‌برند و دم‌به‌دم تقاضای بازشماری می‌کنند من‌را یاد جوکی می اندازد که حتما شنیده‌اید:

می گویند در شهری، مردی مشغول عمل خیری روی پسر بچه‌ای بود. پسر دایم داد می زد: کمک… کمک…

مرد گفت: بالام جان… اینگدر کمک-کمک نکن… اگه کسی هم بیاد کمک، میاد کمک من، نه تو!

و این‌هم آخرین آمار شورای شهر تهران: (فقط ۲۰ صندوق دیگه مانده)

۱-مهدی چمران ۵۵۸۰۷۵
۲-مرتضی طلایی ۴۹۹۸۰۹
۳-رسول خادم ۳۹۴۴۰۳

۴-عباس شیبانی ۳۶۴۲۴۳
۵-هادی ساعی ۳۵۹۶۹۹
۶-حمزه شکیب ۳۰۳۶۷۰

۷-علیرضا دبیر ۲۸۵۶۳۰
۸-پروین احمدی نژاد ۲۲۲۵۷۳
۹- معصومه ابتکار ۲۱۹۸۵۹

۱۰- احمد مسجد‌ جامعی ۲۰۴۱۰۰
۱۱-محمد علی نجفی ۱۹۱۶۵۹
۱۲- معصومه آباد ۱۸۵۸۰۱ *

۱۳-حسن بیادی ۱۸۴۵۵۵
۱۴- خسرو دانشجو ۱۸۳۷۷۰
۱۵- حبیب کاشانی ۱۸۱۸۳۱

۱۶- عبدالمقیم ناصحی ۱۷۹۰۵۵
۱۷- حسن زیاری ۱۷۲۴۵۱
۱۸- محمود خسروی وفا ۱۶۰۰۱۱
۱۹- -امیر علی امیری ۱۴۸۴۳۵
۲۰- بهمن ادیب زاده ۱۴۶۵۴۳
۲۱-محسن وفامهر ۱۴۲۶۲۷

*(حال کردین این «باغت آباد انگوری»ِ من چه رایی آورد!!!)

آزمون

فرق اصلاح طلبان کنونی با محافظه کاران ۱۰ سال پیش در چیست؟

۱- فرق دیه چیه روله؟

۲-مو چِمدِنم چیه!

۳- نمنه؟

در مورد ارتباط گودرز و شقایق، انشا بنویسید.

آرزو

آی دلم می‌خواست این دست‌ها مال من بود!!!