لينكدبش

زندگي در بيم و زندگي در اميد

بهنود: :واقع بيني حکم مي کند، آن ها که در تصورشان بود که با شرکت نکردنشان کار چندان خراب مي شود که آرزوي آبادي تحقق پذير مي شود، تا همين جا و با همين تجربه سه ماهه دريافته باشند که آن تصور خام بود. به کار افتادن ترمزها در همين مدت کوتاه نشان داد که برخلاف تصور آنان ماشين از اين بي فرماني به دره نمي افتد. اما به دست اندازي سخت افتاده است که سرنشينانش را تکان هاي دلهره آور خواهد داد...نوشته اند بزرگي را به محبس مي بردند، نزديکانش به فغان بودند. مرد عاقل گفت چه جاي فغان. تاکنون در بيم محبس بوديم و از اين پس در اميد آزادي. " http://roozonline.com/panjereh/011222.shtml Posted by farjami at October 28, 2005 05:59 PM